Dylemat dilera

Przedwiośnie skłania mnie do myśli ponurych. Dlatego wybrałem się na cmentarz, aby samotnie odwiedzić groby i pogrążyć się w spokojnej, melancholijnej atmosferze. Spokój ten zakłócony został jednak zakłócony przez niecodzienne spotkanie. Odwiedziłem także grób byłej koleżanki z pracy. Wiał łagodny wiatr, zachodzące słońce przeświecało przez gołe gałęzie drzew. Wpatrywałem się w napis na pomniku. Zapamiętałem ją jako młodą dziewczynę. Wysoką, zgrabną  blondynkę o długich nogach i miłym uśmiechu. Niespodziewanie podszedł starszy mężczyzna i stanął obok. Jego wygląd budził szacunek i zaufanie. Szczera, pokryta zmarszczkami twarz, siwa, przystrzyżona bródka. Długi płaszcz, na głowie kapelusz. Przywitał się. Pomyślałem, że może jest ojcem koleżanki i zapytałem:

- Jest pan z rodziny M.?

Na jego dostojnej twarzy pojawił się wyraz skrępowania i bólu.

- Powiem panu szczerze – odpowiedział – byłem jej dilerem.

Wiedzieliśmy, że M. brała. Wychodziła z torebką do toalety, a kiedy wracała, była w euforii. Kręciła się po całym biurze, robiła dziwne rzeczy np. niepotrzebnie otwierała albo zamykała okna, bez przerwy mówiła, ale nie zwracała uwagi na udzielane jej odpowiedzi. Kiedy zaczęły zdarzać się dnie, kiedy nie pojawiała się w pracy, dostała wypowiedzenie. Mimo wszystko bardzo żałowaliśmy tej pięknej i miłej dziewczyny.

Odpowiedź mężczyzny zaszokowała mnie.

- Skoro był pan dilerem, to jest pan odpowiedzialny jej śmierci. Czemu pan tu przychodzi – wyrzuty sumienia? – zapytałem gniewnie.

- To nie wyrzuty sumienia. Gdyby nie kupowała ode mnie, brałaby od innych. A ja dostarczam przynajmniej uczciwy, wysokiej jakości towar. Niektórzy producenci dodają np. do kokainy lek weterynaryjny przeciwko nicieniom dla bydła, owiec i kóz. Daje to 70% oszczędności i wzmocnienie „kopa”, ale skutek uboczny w postaci zapalenia, a nawet martwicy naskórka. Do ecstasy dodają ketaminę i efedrynę, co powoduje zapaści, a w przypadku odwodnienia na imprezie i zaburzenia równowagi elektrolitowej może spowodować zgon.

- Jeśli nie czuje pan wyrzutów sumienia, to czemu pan przyszedł?

- Myśli pan, że diler kieruje się tylko chciwością? Dla mnie to misja. Narkomania to ich wybór, a nie mój. Nigdy nie spróbowałem nawet narkotyku. Skoro wybrali taką drogę, mogę im tylko pomóc, dostarczając uczciwy towar. Przywiązuję się do swoich klientów, cieszę się ich radościami i smucą mnie ich niepowodzenia. Najbardziej bolesne jest to, że aktywny narkoman żyje tylko kilka – kilkanaście lat.

- To pewnie coraz więcej swoich ulubieńców odwiedza pan na cmentarzu?

- Dokładnie. Oprócz M. odwiedziłem dziś groby J., Ani, Marzeny, Małgosi. Kochałem ich wszystkich.

Wracając z cmentarza wstępuję zawsze do knajpki konsolacyjnej, okazało się, że diler ma ten sam zwyczaj. Spożyliśmy po szklaneczce whisky kontynuując rozmowę. I wtedy właśnie przedstawił swój dylemat:

- Po powrocie z wycieczki do Ameryki Południowej poddaję się rutynowemu badaniu USG, aby sprawdzić czy jakieś opakowanie z towarem nie pozostało w przewodzie pokarmowym. Pod tym względem było jak zwykle OK, ale badanie wykryło stłuszczenie wątroby. Lekarz surowo zabronił mi spożywania alkoholu, bo może to doprowadzić do zapalenia wątroby, marskości, a nawet zgonu. Zacząłem się zastanawiać, czy nie zamienić alkoholu na narkotyki.  Ale widzę te wszystkie groby... Może pan mi doradzi, co mam wybrać.

Nie potrafiłem mu doradzić.