Murzynek Kulibuli przyczyną odwrócenia światowych sojuszy?

Murzynek Kulibuli który stał się męczennikiem dżihadu, mordując w Paryżu policjantkę i kilku Żydów, wykształcenie terrorystyczne zdobył w szeregach Al-Kaidy w Jemenie. USA starały się kontrolować sytuację w Jemenie poprzez ścisłą współpracę z miejscowym rządem – amerykańskie drony likwidowały bojowników tej organizacji. Niedawno jednak stolica Jemenu została opanowana przez Hutich - szyickich separatystów z północy, wspieranych przez Iran. Prezydent i rząd podali się do dymisji. Państwo i armia w zasadzie przestały funkcjonować. Rozgniewane przewrotem i ekspansją Hutich wojownicze plemiona sunnickie z południa sprzymierzyły się z Al-Kaidą. Państwa zachodnie i sunnickie państwa arabskie ze względów bezpieczeństwa zamknęły ambasady. Te ostatnie domagają się sankcji ONZ i międzynarodowej interwencji.

Bliskowschodnia polityka USA opierała się do tej pory na sojuszu z Izraelem i państwami sunnickimi na czele z Arabią Saudyjską. Natomiast szyici zaliczani byli do „osi zła” – Iran, Syria, libański Hezbollah. Okazało się jednak, że sunnici prowadzą dwoistą politykę. Z jednej strony polityczno-militarny sojusz z Zachodem. Z drugiej strony – podminowywanie i rozkładanie Zachodu od środka poprzez eksport i finansowanie radykalnych imamów i ruchów islamistycznych. Przegięciem okazało się jednak wspieranie przez sunnitów islamistycznych organizacji walczących przeciwko rządowi al-Asada w Syrii. Wyhodowano potwora w postaci ISIL – państwa islamskiego, które oprócz części Syrii zajęło część Iraku, dokonuje masowych mordów i szykuje się do pożarcia własnych twórców, oskarżając np. Arabię Saudyjską o zdradę islamu.

W sytuacji kompromitacji polityki sunnickiej USA rozpoczęły nieśmiałą współpracę z Iranem – oba państwa wspierają rząd Iraku w walce z państwem islamskim. Toczą się negocjacje z Iranem, wymieniane są nieoficjalne listy pomiędzy prezydentem Obamą i ajatollahem Chameneim.

O liście ajatollaha do amerykańskiego prezydenta poinformował dziennik "Wall Street Journal", wskazując jako źródło wysokiej rangą irańskiego dyplomatę. Biały Dom odmówił oficjalnego potwierdzenia istnienia pisma.

Według irańskiego dyplomaty, list Chameneiego do Obamy był "pełen szacunku" i miał charakter niezobowiązujący. Stanowił odpowiedź na pismo prezydenta USA z października ub.r., w którym zasugerował możliwość współpracy z Iranem w walce z dżihadystami z Państwa Islamskiego, jeśli dojdzie do zawarcia porozumienia w sprawie irańskiego programu nuklearnego.

Nowy termin ostatecznego porozumienia z Iranem w sprawie ograniczenia jego programu nuklearnego upływa 30 czerwca, ale urzędnicy mają nadzieję osiągnąć porozumienie co do głównych punktów do marca.

http://wiadomosci.onet.pl/swiat/ajatollah-chamenei-wyslal-tajny-list-do-baracka-obamy/r233g

Zmiana polityki zagranicznej USA jest na razie niewielka, ale to znacząca  różnica w porównaniu z naiwną, idealistyczną polityką harcerzyków - prezydentów z Partii Republikańskiej - którzy wierzyli w konieczność zaszczepienia na całym świecie demokracji w stylu zachodnim, integralności terytorialnej państw, praw człowieka itd. Ten obsesyjny idealizm przyniósł tysiące niepotrzebnych ofiar żołnierzy koalicji w Afganistanie i Iraku i tysiące miliardów dolarów niepotrzebnych kosztów.

Amerykanie dopiero teraz odkryli Kurdów. Ziemie tego kilkudziesięciomilionowego, indoeuropejskiego narodu, istniejącego od starożytności, obecnie podzielone są między Turcję, Syrię, Irak i Iran. Kiedy w lecie poprzedniego roku Państwo Islamskie zaatakowało tereny kurdyjskie na północy Syrii i Iraku, liczyło, że szybko zgniecie ich opór. Pomimo słabego uzbrojenia Kurdowie okazali się w przeciwieństwie do Irakijczyków bitnymi i doskonale zorganizowanymi żołnierzami. Po uzyskaniu wsparcia lotniczego koalicji odparli islamistów. Symbolem ich heroicznej walki było kilkumiesięczne oblężenie kurdyjskiego miasta Kobane na granicy syryjsko-tureckiej, które okazało się dla islamistów Stalingradem. Islamiści zamiast podbicia ziem kurdyjskich mają na północy kilkusetkilometrowy front z zawziętymi, nieustępliwymi przeciwnikami. Gdyby Amerykanie po pokonaniu Saddama od razu uzbroili Kurdów i zapewnili im autonomię, niepotrzebna byłaby ta cała zabawa z okupacją Iraku, budową „armii” irackiej, wdrażaniem demokracji itd.

Współpraca z Kurdami jest elementem strategii USA ograniczenia się do udzielania wsparcia lotniczego. Do tej pory żołnierze koalicji wkraczali, robili całą robotę za muzułmanów, obalali im znienawidzonych dyktatorów. Muzułmanie wyrażali swoją wdzięczność żołnierzom z Zachodu poprzez nienawiść, złorzeczenie, organizowanie zamachów itp. Teraz sami zmuszeni są stawić czoła islamistom, którzy chętnie ucinają im głowy, rozstrzeliwują tysiącami, palą żywcem itd. Walory dydaktyczne tej strategii są znakomite. Nic lepiej nie wbije do tępych muzułmańskich głów na czym polega wybór – przynależność do świata cywilizowanego, czy do świata krwiożerczych bestii. Dopiero od niedawna Obama zaczął starać się o uzyskanie zgody na ograniczone użycie armii w walce lądowej przeciwko ISIL.

Kolejnym przykładem bardziej pragmatycznej polityki jest ostatnia wizyta prezydenta USA w Indiach i serdeczne spotkanie z prezydentem Modim. Oba mocarstwa rozwiązują sporne problemy i nasilają współpracę. A jeszcze niedawno Modi był znienawidzony w USA i obowiązywał go zakaz wjazdu do tego państwa. Powodem była rzeź muzułmanów w indyjskim stanie Gudżarat, którego Modi był wówczas premierem. Do tej pory Indie uważane były za strategicznego sojusznika Rosji, ale wobec wzrostu zagrożenia ze strony Chin widać tendencję do zmiany sojuszów. Warto podkreślić elastyczność, jaką potrafi wykazać Obama.

Jednak najbardziej spektakularnym przykładem jest przełom w polityce wobec Kuby. Podjęto decyzję o nawiązaniu stosunków dyplomatycznych i stopniowym znoszeniu sankcji. USA przez ponad 50 lat próbowały zwalczyć komunistyczny reżim na Kubie, bez żadnego rezultatu. Wydawało się, że nie ma alternatywy, bo czyż można rozpocząć współpracę z niedemokratycznym reżimem? Obama najwyraźniej doszedł do wniosku, że można. Chinom nowoczesny ustrój komunistyczny nie przeszkodził w doskonałym rozwoju ekonomicznym i współpracy handlowej z USA. Dlaczego tej drogi nie może wybrać Kuba?

Nasze środowiska prawicowe zgodnie uznawały Obamę za lewackiego oszołoma, dlatego dosyć nieśmiało przedstawiam powyższe wnioski. W zakresie polityki zagranicznej wydaje mi się bardziej inteligentny i elastyczny od swoich poprzedników, potrafi uczyć się na błędach.