Cejrowski o buddyzmie

Uwaga: aby wpisać lub zobaczyć wpisany komentarz kliknij na dole "Wczytaj więcej..." bo liczba komentarzy przekroczyła standardowy limit

Lubiłem programy Wojciecha Cejrowskiego, ale nie spodobał mi się film przedstawiający buddyzm jako religię szatana:

W dalszej części programu autor znalazł posągi Buddy w bardziej ustronnej okolicy i dał upust swoim uczuciom klepiąc je pogardliwie po głowie.

Nie wszyscy katolicy mają taki stosunek do innych religii:

2 lutego 1986 roku, w Madrasie, w Indiach, na czole Jana Pawła II uczyniono znak tilak. Ta czerwona sproszkowana pasta jest znakiem Sziwy, legendarnego hinduistycznego bóstwa. Otrzymanie tilaka pieczętuje odbiorcę na czciciela Sziwy. 5 lutego, będąc jeszcze w Madrasie, Jan Paweł II pozwolił by jego czoło naznaczono "świętymi popiołami" (vibhuti).

Jan Paweł II osobiście zorganizował panreligijne spotkanie, które odbyło się 27 października 1986 roku w Asyżu. Pośród najprzeróżniejszych niekatolickich, antykatolickich i pogańskich osobistości zaproszonych do wzięcia udziału był anglikański arcybiskup Runcie, prawosławny arcybiskup Methodios, buddysta Dalajlama, metodysta Emilio Castro, jak również wybrani hindusi, sikhowie, szintoiści, jainiści, animiści, muzułmanie, wyznawcy zoroastryzmu, żydowscy rabini, i w końcu, szaman z indiańskiego plemienia Crow z Montany – pan John Pretty-on-Top.

Bezsprzecznie, Jan Paweł II hołduje "błędnemu zapatrywaniu, że wszystkie religie są mniej lub więcej dobre i chwalebne"; czyli, opinii potępionej w Mortalium animos, której zwolennicy "od religii, przez Boga nam objawionej, odstępują zupełnie". Co oznacza, że są apostatami.

http://www.ultramontes.pl/omlor_jan_pawel_ii.htm

Kluczowe znaczenie według mnie ma interpretacja pierwszego przykazania: Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną. Pełna treść tego przykazania zawarta jest w punkcie 2083 Katechizmu i w Księdze Wyjścia:

Wj 20, 3-5

3 Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! 4 Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! 5 Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył (...)

Cejrowski zachowuje się zgodnie z dosłowną treścią tego przykazania – walczy z bałwanami. 

Jednak katolicy i prawosławni także obdarzają obrazy i posągi kultem. Jak wyjaśnia Katechizm:

2132 Chrześcijański kult obrazów nie jest sprzeczny z pierwszym przykazaniem, które odrzuca bałwochwalstwo. Istotnie "cześć oddawana obrazowi odwołuje się do pierwotnego wzoru"  i "kto czci obraz, ten czci osobę, którą obraz przedstawia". Cześć oddawana świętym obrazom jest "pełną szacunku czcią", nie zaś uwielbieniem należnym jedynie samemu Bogu.

Obrazom nie oddaje się czci religijnej ze względu na nie same jako na rzeczy, ale dlatego, że prowadzą nas ku Bogu, który stał się człowiekiem. A zatem cześć obrazów jako obrazów nie zatrzymuje się na nich, ale zmierza ku temu, kogo przedstawiają.

Nie wszystkie treści Pisma Świętego interpretujemy dosłownie. Moim zdaniem istotą pierwszego przykazania jest wezwanie do nie uprzedmiotowienia Boga – w postaci rzeźby, obrazu, ale także słownych opisów teologicznych. Katechizm mówi o niepoznawalności Boga:

42.  Bóg przewyższa wszelkie stworzenia. Trzeba zatem nieustannie oczyszczać nasz język z tego, co ograniczone, obrazowe i niedoskonałe, by nie pomieszać "niewypowiedzianego, niepojętego, niewidzialnego i nieuchwytnego" Boga z naszymi ludzkimi sposobami wyrażania. Słowa ludzkie pozostają zawsze nieadekwatne wobec tajemnicy Boga.

43. Mówiąc w ten sposób o Bogu, nasz język ujawnia wprawdzie swój ludzki charakter, ale w istocie odnosi się do samego Boga, chociaż nie może Go wyrazić w Jego nieskończonej prostocie. Trzeba bowiem pamiętać, że "gdy wskazujemy na podobieństwo między Stwórcą i stworzeniem, to zawsze niepodobieństwo między nimi jest jeszcze większe" , i że "mówiąc o Bogu, nie możemy określić, kim On jest, ale wyłącznie kim nie jest i jakie miejsce zajmują inne byty w stosunku do Niego.

206. (…) To imię Boże jest tajemnicze, tak jak Bóg jest tajemnicą. Jest ono imieniem objawionym, a zarazem w pewnej mierze uchyleniem się od ujawnienia imienia, i właśnie przez to wyraża ono najlepiej, kim jest Bóg, który nieskończenie przekracza to wszystko, co możemy zrozumieć lub powiedzieć o Nim; jest On "Bogiem ukrytym" (Iz 45, 15). (…)

Teologie światowych religii można w maksymalnym skrócie i uproszczeniu scharakteryzować: 

• judaizm i islam – jeden Bóg
• protestantyzm – jeden Bóg w 3 osobach
• katolicyzm i prawosławie – jeden Bóg w 3 osobach plus kult Maryi plus kult świętych
• hinduizm i większość rodzimowierców – jeden Bóg w wielu osobach
• buddyzm – prawo karmy (sprawiedliwości moralnej), nirwana jako absolut, kult Buddy

Zakładając, że istnieje kilku konkurencyjnych bogów walczących pomiędzy sobą, wyznawcy boga XXX powinni unieść swoje bałwany i ruszyć przeciwko wyznawcom boga YYY i boga ZZZ. Wtedy taka walka na śmierć i życie ma sens. Także nienawiść i wzajemna pogarda dla swoich bałwanów.

Jeśli jednak pierwsze przykazanie ma sens – Bóg jest jeden i poszczególne religie różnią się jego opisami teologicznymi. Istotny jest Bóg, a nie jego obrazy, rzeźby, opisy, które są tylko środkami pomocniczymi, prowadzącymi ku Niemu. Jako katolik uważam, że moja religia jest najlepsza, ale szanuję inne religie. Jednak w praktycznej ocenie danej osoby bardziej istotna jest dla mnie jej postawa etyczna, niż jej deklaracje teologiczne lub deklaracje ateistyczne.

Zdaję sobie sprawę, że symbole używane przez różne religie są umowne, pomocnicze, niedoskonałe, może przypadkowe – ale szanuję je szanując w ten sposób ich wyznawców. Dlatego nie po drodze mi z nurtem katolicyzmu reprezentowanym przez Cejrowskiego. Ale nie podobają mi się także chamskie, przepraszam – rubaszne, prowokacje ateistów próbujących udowodnić coś, co jest dla mnie oczywiste. (Dlatego przestaję tolerować prowokacje o takim charakterze)