Bezstresowcy

Jeszcze kilka lat temu rodzice szybciej odbierali trzylatki z przedszkola, w porównaniu ze starszymi rocznikami. Zależało im, aby te słodkie kruszyny zestresowane pobytem poza domem wróciły na łono rodziny. Teraz proporcje odwróciły się. Najmłodsi kiblują w placówce od rana do wieczora. Za to biorą odwet.

Cały personel wie, że Maksio nie znosi, kiedy budzi się go z leżakowania równocześnie z innymi dziećmi. Lubi poleżeć dłużej i wstać, kiedy on ma na to ochotę. Przejęta pani tłumaczy wychowankom:  

- Proszę zachowujcie się cicho, żeby nie obudzić Maksia.

Ale inne dzieci też mają temperament. Cyryl podbiega do leżaka Maksia i zaczyna śpiącego napierdalać piąstkami:

- Wstawaj, wstawaj, ty świnio!

Cyryl zostaje momentalnie schwytany i odprowadzony na bok, ale jest już za późno, o wiele za późno. Drżenie szyb w całym budynku towarzyszy początkowi potwornego ryku Maksia. Społeczność przedszkolną czeka jeszcze kilka godzin nieustannego wycia połączonego z próbami demolki. Nie przeszkadza to innym dziecięcym aktywistom, którzy realizują swoje pomysły na prowokowanie sytuacji kryzysowych – na przykład podbieganie do innych i skryte wymierzanie im ciosu, rozwalanie albo zabieranie zabawek. Na tym tle jednostki oddające się próbom masturbacji wydają się oazami spokoju.

Zachowanie dzieci można ocenić w skali prospołeczność – aspołeczność. Przykłady aspołeczności opisane wyżej, natomiast prospołeczność to dostosowanie się do społeczności grupy, ograniczenie zachowań konfliktowych i agresywnych, uznanie obowiązujących norm, respektowanie zwierzchników formalnych – personelu przedszkola i liderów nieformalnych – uznawanych przez grupę.

Wieloletnie obserwacje wykazują systematyczny wzrost tak zdefiniowanej aspołeczności w kolejnych rocznikach. Natomiast rozmowy z dziećmi w konkretnej grupie ukazują następujące korelacje:

- bardziej aspołeczne są jedynaki

- bardziej aspołeczne są dzieci, którym rodzice czas w domu wypełniają przy pomocy komputera i telewizora, zamiast tradycyjnych kontaktów interpersonalnych

Wymienione powyżej przyczyny aspołeczności wyjaśniają jej wzrost w kolejnych latach. Malejący przyrost naturalny – to większy procent jedynaków. Współczesne pokolenie rodziców to osoby, które same najchętniej spędzają czas przed komputerem, w świecie wirtualnym, więc to samo oferują dzieciom. I przy okazji mają spokój.

Okazuje się, że współcześni rodzice nie są w stanie wychowywać dzieci. Dzieci wychowują się więc same. Dziecko to jakiś koszmar, który próbuje wyrwać ich z prywatnego, hedonistycznego świata. Pozbywają się ich oddając na maksymalny czas do przedszkola, a w domu jak mogą unikają rozmów, dyscyplinowania, odpowiedzialności. Idealne dziecko to gadżet, którym można się pochwalić: ładne, świetnie ubrane, ma wypasione zabawki, chodzi do prestiżowego przedszkola lub szkoły i na dodatkowe zajęcia. Ale najlepiej bez osobistego zaangażowania, najlepiej gdyby dało się to wszystko załatwić przy pomocy kasy. Dzieci pozostawione w świecie wirtualnym utożsamiają się z książętami i wojownikami, którzy rozkazują innym, atakują i zabijają tych, którzy im się nie podobają. Dziewczynki utożsamiają się z księżniczkami, to one mają być najpiękniejsze, ich wszystkie kaprysy muszą być zaspokajane. Wszelki sprzeciw i niepowodzenie stają się przyczyną gwałtownej frustracji i agresji.

Zastanawiam się, czy przyczyną licznych ostatnio przypadków śmiertelnego pobicia dzieci nie jest fakt, że współczesne pokolenie rodziców to już pokolenie bezstresowców, którzy sami zostali wychowani zgodnie z wyżej opisanym wzorem. Ich egocentryzm powoduje, że inni ludzie, a nawet ich życie niewiele dla nich znaczą. Jeśli coś ich irytuje, reagują agresją.

Jeśli rodzice nie są w stanie wychowywać dzieci, to pocieszające jest, że rodzeństwo jest w stanie wychowywać się nawzajem. Rodzeństwo to elementarna grupa społeczna w której nieuchronnie dostrzega się drugiego człowieka, jego potrzeby, uczy się kompromisu, współpracy, odpowiedzialności.

Dlatego jako narodowiec uważam, że państwo powinno zdecydowanie wspierać model rodziny 2 + 2+. Bo w tym wypadku ilość przejdzie w jakość.