Paradoksy postępu - aborcja

Co z tego, że jest możliwość oddania dziecka do adopcji?... niby dlaczego kobieta ma donosić ciążę, przeżywać poród, skoro tego sobie nie życzy?... to jej ciało, jej brzuch... więc dopóki to jeszcze nie jest dziecko, niech ma możliwość prawną pozbycia się kłopotu...

Istotą problemu jest możliwość pozbycia się kłopotu. Lepsza surowa szczerość, niż humanistyczne teorie o „walce o wolność”, albo o tym, że płód nie jest człowiekiem.

Sięgnijmy do najbardziej dostępnej definicji:

W życiu człowieka wyróżnia się następujące okresy rozwojowe:

okres zarodkowy, okres płodowy, okres noworodkowy, okres niemowlęcy, okres poniemowlęcy, okres dzieciństwa, okres dojrzewania, okres dojrzałości, wiek średni, okres starości.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Okresy_rozwojowe_cz%C5%82owieka

Dzięki rozwojowi medycyny coraz młodszy płód jest zdolny do przeżycia poza organizmem matki (jako wcześniak):

Szanse wcześniaka na przeżycie

Ukończony tydzień ciąży   Szanse na przeżycie

23 tydzień ciąży       53 %

24 tydzień ciąży       67 %

25 tydzień ciąży       82 %

26 tydzień ciąży       85 %

27 tydzień ciąży       95 %

28 tydzień ciąży       96 %

29 tydzień ciąży       96 %

30 tydzień ciąży       97 %

31 tydzień ciąży       97 %

32 tydzień ciąży       98 %

http://www.netmama.pl/magazyn/porod/porod-przedwczesny/wczesniak-a-jego-szanse-na-przezycie/

Skoro nie budzi wątpliwości, że niezależnie od formy rozwojowej mamy do czynienia z człowiekiem, to legalna aborcja  jest przykładem relacji osoby uprzywilejowanej – matki i osoby podległej – płodu, w której osoba uprzywilejowana ma prawo zabić osobę jej podległą.

Konserwatyści przeciwstawiają się legalizacji aborcji na życzenie, motywując to między innymi walką o ocalenie cywilizacji łacińskiej. Sprawdźmy, jak wyglądały te sprawy w Imperium Rzymskim:

Rodzina rzymska

Sercem rodziny rzymskiej był jej ojciec, zwany paterfamilias. Posiadał on patria potestas – władzę ojcowską nad swoimi dziećmi, niezależnie od ich wieku. Władza ta powodowała, iż był także właścicielem wszelkiej własności nabytej przez swoich synów. Można wyobrazić sobie, jakie problemy mogło to spowodować. Ciężko pracujący syn mógł dorobić się majątku, ale majątek ten nie należał do niego, tylko do ojca. Choć zazwyczaj oboje rodzice umierali zanim dziecko osiągnęło trzydziestkę, w przypadku długowiecznego ojca konflikt i narastająca niechęć mogła doprowadzić nawet do ojcobójstwa. Zgodnie z prawem paterfamilias mógł zabić żonę w przypadku stwierdzenia cudzołóstwa. Natomiast dzieci mógł nie tylko sprzedawać jako niewolników, ale także zabić je. Wiadomo także, że Rzymianie praktykowali zabijanie niemowląt.

http://www.historyguide.org/ancient/lecture13b.html

Jednym z aspektów społeczeństwa rzymskiego (i nie tylko rzymskiego, ale także wielu innych, z wyłączeniem starożytnych Żydów i Etrusków) wywołującym współcześnie odczucie zgrozy, była praktyka porzucania niemowląt. Praktyka określana jest jako wystawianie (exposure), ponieważ niemowlę wystawiane było na działanie żywiołów. Nie wszystkie porzucane dzieci umierały. Niektóre zabierane były przez rodziny potrzebujące niewolników.

Praktyczne przyczyny porzucania niemowląt w państwie rzymskim - wprawdzie porzucone niemowlęta Romulus i Remus wykarmione przez wilczycę stały się legendarnymi założycielami Rzymu, jednak wystawianie miało bardziej praktyczne powody:

http://www.forumancientcoins.com/gallery/displayimage.php?album=3208&pos=56

• Wystawianie pozwalało biednym ludziom pozbyć się dodatkowych osób, które trzeba by było żywić, a zwłaszcza dziewczynek, z którymi wiązała się konieczność wypłacenia posagu.
• Porzucano dzieci niepełnosprawne, zgodnie zresztą z zaleceniem Dwunastu Tablic prawa rzymskiego.
• Poprzez wystawianie pozbywano się dzieci, których ojcostwo było niepewne lub niepożądane. Jednak porzucanie nie było jedyną używaną metodą. Rzymianki stosowały także antykoncepcję i aborcję.
• Natomiast paterfamilias miał prawo pozbycia się każdego niemowlęcia pozostającego pod jego władzą.

Porzucania niemowląt zaprzestano po przyjęciu chrześcijaństwa. Pierwszy chrześcijański cesarz Konstantyn w roku 313 zezwolił na sprzedaż niemowląt. Jeśli nawet wydaje się to dziś okrutne, alternatywą była śmierć lub niewolnictwo. To zezwolenie nie zahamowało całkowicie wystawiania niemowląt, więc w roku 374 zostało prawnie zakazane.

http://ancienthistory.about.com/od/familyanddailylife/qt/072707exposure.htm

Warto wspomnieć, że niezależnie od zmieniających się wraz z postępem nauki teorii o tym, od kiedy płód jest człowiekiem, chrześcijanie konsekwentnie potępiali aborcję w sensie moralnym. Prawo rzymskie w zasadzie nie zabraniało jednak aborcji.

Porzucanie dzieci przez Rzymian jest potwierdzone przez badania:

Archeologowie odkryli, że dzieci rzymskich prostytutek były regularnie mordowane. Na polu farmera w Hambleden, Buckinghamshire odkryto mroczną tajemnicę – grób 97 niemowląt, zmarłych w tym samym wieku.

http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2031727/Roman-prostitutes-forced-kill-children-bury-mass-graves-English-brothel.html

W starożytnym Rzymie innym przykładem relacji, w której osoba uprzywilejowana mogła zgodnie z prawem zabić osobę podległą było niewolnictwo:

Odkąd Cesarz Konstantyn nawrócił się na chrześcijaństwo życie niewolników uległo nieznacznej poprawie. Na przykład w roku 319 wprowadzono prawo zakazujące zabijania niewolników. Właścicielom zakazano także oznaczania niewolników na twarzy, mogli natomiast umieszczać swoje znaki na ich rękach i nogach.

Chrześcijaństwo nie spowodowało jednak zakończenia niewolnictwa. Wysuwano argument, że Jezus nigdy nie przeciwstawił się temu w swoich kazaniach. Chrześcijanie nie tylko powstrzymywali się od atakowania systemu niewolnictwa, ale sami używali dużych ilości niewolników do pracy na polach klasztornych.

http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/ROMslaves.htm

I kolejny przykład relacji z prawem do zabijania osoby podległej – nasza polska tradycja Rzeczypospolitej Obojga Narodów:

W tej mierze bardzo ważne były uchwały sejmu z 1768 r., które odebrały szlachcie prawo skazywania poddanych na śmierć i wprowadziły karę śmierci dla pana za zabicie poddanego.

http://www.sciaga.pl/tekst/29424-30-charakterystyka_gospodarki_folwarczno_panszczyznianej_w_polsce

Etyczny rozwój cywilizacji nie przebiega liniowo. W pierwszej połowie XX wieku komunistyczne i narodowo-socjalistyczne reżimy dokonały wielomilionowych rzezi mężczyzn, kobiet i dzieci. Także obecnie dokonuje się takich rzezi w mniejszej skali. Jednak w skali tysiącleci można dostrzec w naszej cywilizacji tendencję do zwiększania ochrony praw człowieka – wyeliminowano niewolnictwo, pańszczyznę, zakazano zabijania niemowląt i dzieci, ograniczono prawo do aborcji. W Polsce aborcja została zakazana już przez kodeksy prawne państw zaborczych, całkowitą swobodę aborcji dla Polek wprowadził jedynie okupant hitlerowski. Współcześnie obejmuje się częściową ochroną prawną nawet zwierzęta.

W świetle powyższych rozważań, w odniesieniu do kwestii legalizacji aborcji na życzenie, odkrywamy paradoksalną prawdę. To konserwatyści okazują się postępowi. Natomiast zwolennicy legalizacji okazują się konserwatywni. Czyż kobieta podejmująca decyzję o uśmierceniu płodu - „jej ciało, jej brzuch” - nie jest współczesnym odpowiednikiem „paterfamilias” swobodnie decydującym niegdyś o zabiciu swojej własności – niemowlęcia, dziecka, niewolnika? - „moja własność, moja decyzja”. Awangarda elity intelektualnej lewaków domaga się zresztą przywrócenia legalnego zabijania niemowląt, określanego nowocześnie jako „post-birth abortion” – aborcja po urodzeniu.

http://jme.bmj.com/content/early/2012/03/01/medethics-2011-100411.full

Etyczny rozwój cywilizacji nie przebiega liniowo – ale mam nadzieję, że porzucone niemowlęta nie będą musiały zakładać nowego Rzymu.