Dziecko za flaszkę

W trakcie przesłuchań 41-letnia matka przyznała się do zabójstwa trzech niemowląt, których ciała policjanci znaleźli w zamrażalce w domu w Lubawie - podaje Kontakt 24.

41-latka tłumaczyła policji, że schowała ciała dzieci do zamrażalnika, bo "nie mogła się z nimi rozstać".

Jak podaje TVN24 zamrażarka, w której znaleziono ciała niemowląt znajdowała się w ogólnodostępnej kuchni. Na co dzień mieli z niej korzystać wszyscy mieszkańcy - rodzice i czwórka dzieci w wieku 22, 19, 15 i 6 lat.

http://www.wprost.pl/ar/395103/Trzymala-niemowleta-w-zamrazalniku-bo-nie-mogla-sie-z-nimi-rozstac/

W Niemczech jest ich ok. 100, w Polsce i Czechach ponad 40, we Włoszech, na Litwie, Rosji, Słowacji, Szwajcarii i Belgii po ok. 10. Ocaliły życie setek dzieci. Dziś mają zostać zamknięte. 

ONZ  w całej sprawie nie widzi jednak nic dobrego. Zdaniem Marii Herczog, węgierskiej socjolożki i członkini komitetu ONZ, "Okna życia nie służą w najlepszym interesie dziecka lub matki". Argumentem ma być m.in. prawo dziecka do poznania rodziców.

Zwolenników oenzetowskiego pomysłu z pewnością w Polsce nie zabraknie. Dała temu wyraz Magdalena Środa, która podczas dyskusji o oknach życia na antenie TVN, w której dowiedziała się, że ocaliły one życie ok. setki dzieci, stwierdziła:

Dla mnie te okna są bez znaczenia. Jeśli było 100 przypadków w ciągu kilku lat to znaczy, że one nie pełnią swojej funkcji.

http://wpolityce.pl/dzienniki/dziennik-marzeny-nykiel/41773-magdalena-sroda-twierdzi-ze-uratowanie-100-dzieci-w-oknach-zycia-nie-ma-znaczenia-czyli-co-pani-profesor-jednak-beczka

Trudno odmówić racji profesor Środzie. Opisanej wyżej kobiecie nie chciało się pofatygować do kiosku po środki antykoncepcyjne, nie chciało się udać do szpitala, aby urodzić dziecko i ewentualnie je zostawić, nie chciało się podróżować w poszukiwaniu okna życia, łatwiej było urodzić, udusić i schować do zamrażarki. Dodatkowa motywacja psychologiczna to zaborcze poczucie własności, patologiczna forma instynktu macierzyńskiego – to jej dzieci, woli je zabić niż oddać komuś.

Setka dzieci ocalonych w oknach życia i prawdopodobnie setki tysięcy, a może miliony niemowląt zamordowanych w domach polskich rodzin, przetrzymywanych w zamrażarkach, beczkach, słoikach,  pawlaczach, kompostownikach, wędzarniach. Schowane w szafach patrzą w ciemnościach białymi, porcelanowymi oczami.

Pierwszy wniosek to całkowita niewydolność Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej i podległych mu jednostek organizacyjnych pomocy społecznej. Urzędnicy państwowi koncentrują się na prześladowaniu normalnych rodzin i odbieraniu im dzieci (np. sprawa państwa Bajkowskich), za to szerokim łukiem omijają sytuacje patologiczne. W przypadku w Lubawie decydujący okazał się donos sąsiadów. Proponuję natychmiastową likwidację MPiPS. Zamiast tego wyposażyć policję w fundusz nagród dla donosicieli. 100% wzrost skuteczności wielokrotnie mniejszym kosztem i uciążliwością społeczną.

Drugi wniosek – zamiast likwidacji okien życia i masowego mordowania płodów lub dzieci, co jest marzeniem i ideałem lewaków, proponuję okna życia „plus”. Okno życia „plus” mieściłoby się w każdym urzędzie państwowym, pocztowym, posterunku policji. Po oddaniu noworodka matka otrzymywałaby pokwitowanie. Pokwitowanie można zrealizować w każdym sklepie monopolowym zamieniając na skrzynkę wódki (12 butelek 0,7). Trudno wyobrazić sobie, że rodzina nie dostrzega ciąży pani domu i jej zagadkowego zakończenia. Przy powszechnej społecznej znajomości „przelicznika” kobieta już po pierwszym zamordowanym noworodku dostałaby taki wpierdol od męża, konkubenta, synów itd., że następne gorliwie odnosiłaby do „okna życia plus”.

Po trzecie – radykalne uproszczenie adopcji. W przypadku z Lubawy sąsiad morderczyni ze łzami w oczach opowiadał, że sam nie mógł mieć dzieci i chętnie przyjąłby i wychował całą trójkę. Wystarczy sprawdzić, czy osoba chętna do adopcji ma wystarczające dochody, nie jest kryminalistą ani zboczeńcem. Osobę do adopcji wskazuje matka biologiczna, a jeśli nie – wybierana jest osoba z listy oczekujących. Adopcję rejestruje się w USC i koniec formalności.

W proponowanym rozwiązaniu macierzyństwo, matki i dzieci są obdarte z godności, uprzedmiotowione. To całkowite zaprzeczenie humanistycznych ideałów lewicowego państwa, gdzie wszyscy muszą być godni, szczęśliwi, a wszelkie potrzeby zaspokojone. Tylko że fundament tego „szczęścia” to miliony trupów. Z punktu widzenia prawicy podstawą jest życie, jeśli już ktoś żyje, to będzie potrafił wywalczyć sobie własną godność i własne szczęście. A jeśli nadejdzie humanistyczny lewak i pochyli się nad nim z troską – ty biedny, nieszczęśliwy, dlaczego nie poddano cię aborcji lub postaborcji – to ów biedny człowiek jasno odpowie lewackiemu wypierdkowi, co o nim myśli. Odpowie słowem i czynem.