Nowy papież kontra biurokracja

Cieszę się z wyboru nowego papieża. Modlę się za Ojca Świętego Franciszka I.

Jak wielu katolików, dostrzegam kryzys Kościoła i oczekuję zmian. Jasne jest, że każdy katolik może mieć swoje osobiste, odrębne oczekiwania, ale działaniem papieża pokierują nie te oczekiwania, lecz Duch Święty. Tym niemniej przedstawię swoją koncepcję – nie pełną, ale zaledwie szczegół.

Jestem zdecydowanym przeciwnikiem reform mających polegać na spedaleniu obyczajowym Kościoła. Oby teologowie z Gazety Wyborczej i Newseeka najedli się śliną kapiącą z ich diabelskich pysków.

Dostrzegam jednak konieczność odzyskania Kościoła z rąk biurokracji. Patrzyłem w telewizji na nadęte, tępe, zadufane w sobie twarze niektórych kardynałów. Żadnej duchowości, za to żądza władzy i pieniędzy. Zaprawdę to Duch Święty sprawił, że wybrano skromnego, sympatycznego Jorge Mario Bergoglio.

W teorii do Kościoła należą nie tylko Jezus Chrystus i kler, ale także szeregowi katolicy:

KKK 804 Do Ludu Bożego wchodzi się przez wiarę i chrzest. "Do nowego Ludu Bożego powołani są wszyscy ludzie", aby w Chrystusie "tworzyli jedną rodzinę i jeden Lud Boży".

805 Kościół jest Ciałem Chrystusa. Przez Ducha Świętego i Jego działanie w sakramentach, przede wszystkim w Eucharystii, Chrystus, który umarł i zmartwychwstał, tworzy wspólnotę wierzących jako swoje Ciało.

806 W jedności tego Ciała istnieje różnorodność członków i funkcji. Wszystkie członki są złączone jedne z drugimi, a szczególnie z tymi ludźmi, którzy cierpią, są ubodzy i prześladowani.

W praktyce nie tylko ateiści, ale i katolicy utożsamiają Kościół z klerem. Ukształtował się wyraźny podział na my i oni. My chcemy od nich usług obyczajowo-religijnych – np. chrzest, małżeństwo, pogrzeb, oni chcą naszych pieniędzy i dręczą nas katechezą. Poza tym tworzą zaspokajającą się nawzajem biurokrację, której wierni w zasadzie nie są potrzebni, dla której religia jest zaledwie listkiem figowym. Mechanizm ten staje się przyczyną słabości katolicyzmu, obserwowanej zwłaszcza w Europie. W głównym nurcie religii zanika autentyczne życie duchowe, wierni nie identyfikują się z Kościołem i w większości nie są zaangażowani. Nawet w Polsce – w 90% katolickiej – lewacki rząd Tuska pozwala sobie na jawne i bezczelne dyskryminowanie katolickiej telewizji Trwam. Gdyby nasi katolicy byliby rzeczywiście zaangażowani, koniec tego rządu byłby błyskawiczny i niesławny.

Biurokratyzacja nie występuje w konkurencyjnej religii – islamie. Członkowie gminy sami wybierają imama. Wybierają najlepszego kandydata. Jeśli został wybrany, to znaczy, że taka była wola Allaha. Pozytywna selekcja kapłanów oraz poczucie wspólnoty, przynależności i równości muzułmanów. Nic dziwnego, że są oni zaangażowani i twardo bronią swojej religii.

Kler katolicki tworzy sakramentalnie wydzieloną kastę i podlega negatywnej selekcji. Jednostki zaangażowane duchowo, twórcze i niepokorne są eliminowane z głównego nurtu.

Aby ograniczyć alienację kleru od wiernych proponuję:

• wybór proboszcza przez wiernych parafii, proboszcz musi jednak przestrzegać zaleceń biskupa i może być przez niego odwołany
•  księża w uzasadnionych przypadkach uzyskują zwolnienie z celibatu, jeśli założą rodzinę - ma być ona przykładem dla wiernych, także w sensie wielodzietności
• dostosowanie formy pracy duszpasterskiej do wiernych – do ich kultury, poziomu intelektualnego, różnorodność form zamiast jednolitości, ale w zgodności z Katechizmem
•  skromność i bezpośredniość kapłanów
• osobisty kontakt z wiernymi zamiast urzędowego formalizmu
• bardziej praktyczny program nauki w seminariach

Zdaję sobie sprawę, że moje postulaty daleko odbiegają od obecnych realiów, ale osobowość nowego papieża daje przynajmniej nadzieję na krok w tym kierunku.