Wydarzenia w Egipcie - przyszłością Europy?

Na początek informacja o sytuacji w Egipcie:

Mohamed Mursi, kandydat Bractwa Muzułmańskiego zwyciężył wybory prezydenckie w maju 2012 niewielką przewagą, wykorzystując podziały swoich przeciwników. Wbrew oczekiwaniom nie stał się marionetką w rękach armii, w sierpniu wymusił rezygnację wpływowego ministra obrony Mohameda Husseina Tantawiego, szefa sztabu Samiego Anana i kilku innych wyższych generałów. Można to interpretować jako przywrócenie cywilnej kontroli nad armią. Zaangażował się następnie w politykę regionalną, podróżował do Iranu, gdzie oskarżał prezydenta Syrii i wzywał do zakończenia wojny domowej w tym kraju. W listopadzie wraz z USA wziął udział w wynegocjowaniu zawieszenia broni pomiędzy Izraelem i Hamasem po tygodniu walk w Strefie Gazy, co zwiększyło jego autorytet na arenie międzynarodowej.

Jednak pod koniec listopada prezydent Mursi wydając dekret o zwiększeniu swoich kompetencji i ograniczeniu kontroli sądowej nad władzami wywołał największy kryzys polityczny od czasu rewolucji. 29 listopada liderzy zdominowanego przez islamistów zgromadzenia konstytucyjnego przeforsowali pospieszne przegłosowanie tymczasowej konstytucji. Prezydent zarządził zatwierdzenie konstytucji w referendum 15 grudnia. Proponowana ustawa zasadnicza spełnia niektóre żądania formułowane podczas rewolucji: nie daje prezydentowi pełni władzy, zwiększa rolę parlamentu, zakazuje tortur i aresztowania bez decyzji sądu. Jednocześnie spełnia niektóre postulaty opozycji: pozostawia znaczny zakres wpływów i przywilejów armii oraz nie wprowadza purytańskiego kodeksu obyczajowego, którego domagali się ekstremiści islamscy – Salafici.

Gwałtowny sprzeciw opozycji wywołała jednak nie analiza zapisów prawnych, ale kontekst w jakim zostały wprowadzone, sugerujący faktyczny powrót do władzy totalitarnej. Sędziowie odmówili uznania nowych przepisów i wezwali do strajku. Już 23 listopada w wielu miastach egipskich rozpoczęły się protesty uliczne i podpalenia siedzib partii rządzącej. Największe tłumy przeciwników zebrały się na Placu Tahrir w Kairze. Szóstego grudnia w starciach przeciwników i zwolenników prezydenta Mursiego zginęło 6 osób. Interweniowała armia oddzielając zwaśnione grupy.

Ofensywa legislacyjna obozu prezydenckiego zjednoczyła podzieloną dotąd opozycję: liberałów, zwolenników państwa świeckiego, stronników poprzedniego reżimu Mubaraka, oraz sprzymierzeńców rządów armii. Hasła opozycji to: żadnych negocjacji i rozmów dopóki Mursi nie odwoła swoich dekretów; sprzeciw wobec Bractwa Muzułmańskiego i państwa islamskiego. Problemem opozycji jest jednak brak wyrazistego lidera.

Żródła:

http://topics.nytimes.com/top/news/international/countriesandterritories/egypt/index.html

http://www.aljazeera.com/indepth/features/2012/11/20121127211041406206.html

Dlaczego przebieg wydarzeń w Egipcie jest istotny dla Europy?

Nasz kontynent poddawany jest intensywnej islamizacji. Masowa imigracja muzułmanów w połączeniu z ich wyższym przyrostem naturalnym oraz osłoną socjalną zapewnianą przez rządzących lewaków spowoduje w niedługim czasie osiągnięcie przez nich większości. Już teraz dzięki polityce multikulti polegającej na bezwzględnym tępieniu chrześcijaństwa, promowaniu islamu i pobłażaniu aktom agresji ze strony islamistów muzułmanie osiągnęli w Europie kulturową dominację. Państwa europejskie powtórzą drogę państw Bliskiego Wschodu i afrykańskich, w których chrześcijanie stanowiący historycznie większość znaleźli się w mniejszości.

Egipt jest najludniejszym państwem arabskim i regionalnym muzułmańskim mocarstwem, obok Turcji i Iranu. Ponieważ Europejczyków czeka przejście na islam lub pozostanie chrześcijańską mniejszością, jak Koptowie – sytuacja w Egipcie jest swoistym laboratorium naszej przyszłości.

Z punktu widzenia lewaków Arabska Wiosna to zwycięstwo demokracji, a jeśli demokracja przyniosła zwycięstwo islamistów, to można się tylko cieszyć. O możliwych konsekwencjach: pozbawieniu kobiet wszelkich praw i okutaniu w wory, rytualnych zabójstwach, wieszaniu pedałów itd. nie można wspominać, bo byłaby to „mowa nienawiści”, faszyzm i rasizm.

Z punktu widzenia prawicy nieuchronny jest scenariusz pesymistyczny, który już zaczął się realizować. Lewackie oszołomy wspierając demokrację w państwach arabskich wsparły islamistów. Islamiści realizują powrót do średniowiecza. Na przykład w Libii w podzięce za wsparcie w obaleniu Kadafiego zamordowano ambasadora USA.

W mojej ocenie sytuacja nie jest tak jednoznaczna. Główną przyczyną Arabskiej Wiosny była niewydolność ekonomiczna państw muzułmańskich, a nie brak demokracji. Bez demokracji narody te funkcjonowały od tysięcy lat. Grupki liberałów inicjujące rewolucje nie uzyskałyby wsparcia zdesperowanych milionów, gdyby nie ich niezadowolenie z ciężkiej sytuacji materialnej. Po rewolucji i obaleniu reżimów stanowiących odpowiednik naszego PO wyborcy poparli islamistów stanowiących odpowiednik naszego PiS. Jednak rządy islamistów nie spowodują poprawy sytuacji ekonomicznej. Zamiast tego spróbują wdrożyć islamski kodeks obyczajowy, prawo szariatu, igrzyska w postaci prześladowania wrogów islamu. Rozwój sytuacji w Egipcie pokazuje, że już na tym etapie znaczna część społeczeństwa sprzeciwia się tej polityce. Nie są fanami multikulti. Powrót do średniowiecza nie jest taki prosty nawet w społeczeństwie od ponad tysiąca lat muzułmańskim.

Istotne jest, czy społeczeństwo egipskie posiada wewnętrzną siłę i stabilność, która zapewni przetrwanie tego politycznego zawirowania. Swoje rewolucje przetrwały np. Francja i Rosja. Islamiści stanowią odpowiednik naszych lewaków – ich zwycięstwo może być tylko przejściowe. Oznacza rozkład i śmierć słabej i starej cywilizacji, ale na jej gruzach nieuchronnie rodzi się nowa, której jednym z pierwszych zadań musi być wyeliminowanie lewaków. Ten mechanizm powtarzał się wielokrotnie w historii.

Być może państwa arabskie jako pierwsze uporają się z islamistami i pomogą Europie zrobić porządek z naszymi lewakami i islamistami.