Wyzysk

Znajomy zatrudniony we francuskiej firmie telekomunikacyjnej dostał zadanie, aby na miejscu sprawdzić organizację i jakość produkcji u kooperanta z Chin. Wielogodzinny przelot samolotem, potem podróż pociągiem, następnie samochodem, na koniec z powodu dzikiego i trudno dostępnego terenu – na osiołku. Ukazała się średnia jak na warunki chińskie wieś – ok. 20.000 mieszkańców, na jej obrzeżu wielkie baraki, a w nich właśnie fabryka kooperanta. Pracownicy zatrudnieni za głodowe pensje. Okazało się jednak, że proces produkcyjny zorganizowany jest sprawnie, a jakość spełnia wymagane normy. Znajomy, osoba o lewicowej wrażliwości społecznej, opowiadał o tej sytuacji z oburzeniem, jako o przykładzie wyzysku.

Autorem teorii wyzysku był Karol Marks:

Marks twierdził, że umowa o pracę, z racji tego, że praca opłacana jest poniżej wartości, którą tworzy, jest aktem wyzysku pracownika przez kapitalistycznych pracodawców; różnica (przypadająca kapitaliście) jest wartością dodatkową. Ta wartość dodatkowa jest następnie dzielona na inwestycje i osobisty dochód kapitalistów.

http://libertarianizm.pl/wolnosciowe_czytanki/wyzysk/wartosc_i_wyzysk_w_marksizmie_-_krytyka

Po wysłuchaniu relacji znajomego, jako wredny prawicowiec, zacząłem zastanawiać się dlaczego kooperant nie wybudował fabryki na wschodnim wybrzeżu Chin, gdzie jest dogodna infrastruktura – sieć linii kolejowych, autostrad, dostępność wysoko wykwalifikowanych fachowców.  Odpowiedź jest prosta – szukał tańszej siły roboczej. Na wschodzie, rozwiniętym gospodarczo i cywilizacyjnie, ulokowano tyle fabryk, że aby zapewnić pracowników poziom wynagrodzeń musiał wzrosnąć. Wschód Chin rozwinął się dzięki elementom dzikiego kapitalizmu, roztropnie zintegrowanym do nowoczesnego ustroju komunistycznego. Teraz ten kapitalizm wyruszył na podbój biednego zachodu.

W sensie ekonomicznym współcześnie jest oczywiste, że Marks absolutyzował pracę. Co najmniej równie ważnymi czynnikami są np. kapitał, technologia, zarządzanie. Nie miał jednak racji także w sensie moralnym – określając pejoratywnym pojęciem wyzysku dobrowolną umowę o pracę. Ten chiński kooperant pojawił się w odległej wsi i dał ludziom możliwość wyboru – pracy za niską płacę, albo kontynuacji klepania biedy. W efekcie dobrowolnej umowy pracodawcy i pracowników zaczyna funkcjonować na tym obszarze przemysł, w ślad za nim podążą usługi, rozwinie się infrastruktura itd.

Lepsza już definicja wyzysku zawarta jest w naszym Kodeksie karnym:

Art. 304.

Kto, wyzyskując przymusowe położenie innej osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, zawiera z nią umowę, nakładając na nią obowiązek świadczenia niewspółmiernego ze świadczeniem wzajemnym, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Definicja ta doskonale pasuje do istoty współczesnego eurosocjalizmu. Klasa rządzącej biurokracji nakłada na społeczeństwo podatki, aby dokonywać transferu środków od donatorów na rzecz beneficjentów, a także na własne potrzeby. Donatora można zdefiniować jako członka rodziny, która średnio w sumie płaci więcej podatków, niż wynosi wartość świadczeń otrzymywanych od państwa. Państwo nakłada na donatorów podatki przymusowo i w wysokości niewspółmiernej ze świadczeniem wzajemnym.

Efekty ekonomiczne znamy – inwestycje zamiast do państw socjalistycznych idą do państw stosujących elementy kapitalizmu. U nas ludzie mają świadczenia socjalne, kodeks pracy, związki zawodowe i nie będą pracować za niskie wynagrodzenie. Tylko, że państwa nie wytrzymują ciężaru świadczeń dla beneficjentów. Zwiększają podatki, zarzynając gospodarkę, zwiększając bezrobocie.  Ale to nie wystarcza. Zadłużają się – kosztem przyszłych pokoleń. Ale i to już się kończy i zaczynają bankrutować, tak jak poprzednio państwa bloku sowieckiego.

Zapamiętajmy: SOCJALIZM = WYZYSK. Ale dlaczego tak nieefektywny ekonomicznie ustrój politycznie dominuje na świecie? Obecnie ważą się losy USA. Przeciekła do mediów wypowiedź przerażonego Romneya, że dzięki reformom Obamy 47% elektoratu to twardy elektorat demokratów. W następnym wpisie przedstawię przyczyny politycznej siły socjalizmu.