Walka z reliktami wierzeń pogańskich

Jednym z przejawów początku wiosny jest powrót bocianów. Oprócz okupacji Sejmu przez rodziny dzieci niepełnosprawnych temat bocianów dominuje w mediach. Rozanieleni rodacy opowiadają jak się cieszą z powrotu  ptasich rodzin, które znają i przyjaźnią się z nimi od pokoleń. Wybaczają im nawet zanieczyszczanie dachu.

Niestety nie zdajemy sobie sprawy, że sympatia do bocianów to nie tylko wyraz świadomości ekologicznej, ale także naganny i uporczywy relikt wierzeń slowiańskich. Słowianie kojarzyli bociany  z odradzaniem się przyrody, odnową życia, rozpoczęciem wegetacji roślin, miłością, małżeństwem, rodzicielstwem. Wypiekano pieczywo obrzędowe w kształcie nóg ptaka – busłowe (bocianie) łapy. Gdy nad gospodarstwem pojawiał się pierwszy bocian, domownicy w euforii wybiegali na podwórko z uniesionymi wysoko busłowymi łapami zachęcając go do założenia gniazda. Ptaki te miały znaczenie wróżebne. Pierwszy ptak dostrzeżony w powietrzu oznaczał powodzenie i szczęście, dostrzeżony stojący na ziemi lub w gnieździe – że pomyślność w tym roku do nas nie dotrze. Analogicznie w kwestiach matrymonialnych – dla panny spostrzeżenie lecącego ptaka oznaczało małżeństwo. Wierzono też, że samo gniazdo bociana przynosi szczęście i jest w miejscu, gdzie nie uderzą pioruny.

Najbardziej istotne było jednak duchowe znaczenie bocianów. Zabicie ptaka uważano za grzech śmiertelny. Niedopuszczalne było także dokuczanie bocianom, okaleczanie ich, niszczenie gniazd, zakłócanie im spokoju. Uważano bowiem iż bociany jako istoty duchowe uczestniczyły w procesie reinkarnacji przynosząc dusze mających się narodzić dzieci. Kraina, z której w sensie duchowym przybywały, zwała się Wyrajem i znajdowała na końcu Drogi Mlecznej zwanej też Ptasią lub Żurawią.

Pierwsze przykazanie naszej monoteistycznej religii mówi jednak wyraźnie: Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną. Kult bocianów jest złem i prowadzi w stronę szatana. W odróżnieniu od Polaków poważnie swoją religię traktują mieszkańcy Libanu – tamtejsi sunnici, szyici, druzowie, maronici i chrześcijanie. Za swoją misję uznali strzelanie do ptaków przelatujących nad ich krajem i likwidują je w ilościach masowych.

http://ciekawe.onet.pl/aktualnosci/bociany-masowo-gina-w-libanie-sa-zabijane-przez-lu,1,5608508,artykul.html

Naturalnie z powodów ekologicznych powinniśmy potępić zabijanie bocianów i przeciwstawić się temu. Nasi żołnierze zamiast toczyć bezproduktywne walki w Afganistanie mogliby oczyścić Liban. Izrael zapewniłby nam wsparcie powietrzne i logistyczne. Czym innym jednak jest ekologiczne zaangażowanie w ochronie zagrożonego gatunku, a czym innym szatański kult będący reliktem wierzeń pogańskich. Duchową misję bocianów oceniam  zresztą negatywnie – w świetle wspomnianego na wstępie protestu w Sejmie. Dlaczego przynoszą dusze dzieci niepełnosprawnych? Może jeśli zrobimy porządek w Libanie, będą nam bardziej przychylne?