Spotkanie na Żoliborzu

Wszystko szło dobrze dopóki mknąłem Trasą Toruńską. Spieszyłem na spotkanie na Placu Bankowym. Zjazd na Wisłostradę – w sam środek korka. Czas nieubłaganie ucieka. Spotkanie umówione od kilku miesięcy, jak się nie zjawię o 10.00, to nie wiem, co będzie. Po lewej futurystyczny gmach Centrum Olimpijskiego. Nagły impuls – odbijam w prawo. Okazuje się, że to ul. Krasińskiego, Plac Wilsona, dalej Krasińskiego. Jakiś parking, wszystko zajęte. Skręcam w ul. Felińskiego, wszystkie miejsca nadal zajęte. Wreszcie wolne. Porzucam samochód. Pędzę do metra. Tam i z powrotem trzeba wrzucić 7,20 – wrzucam do ostatnich 10 gr. Cudem starczyło. Jazda metrem to poezja w porównaniu z korkami na powierzchni. Dotarłem do budynku, rejestracja na recepcji, winda – patrzę na zegarek. 10.00 – zdążyłem!

Wracałem do pozostawionego samochodu już mniej gorączkowo. Poczułem dziwny spokój tej okolicy na Żoliborzu. Nawet psy prowadzone na smyczy zachowywały się grzecznie i poprawnie. Nagle dostrzegłem po drugiej stronie ulicy na tle nieba dwie charakterystyczne, spokojne wieżyczki. Zrozumiałem - to Kościół św. Stanisława Kostki, a na przykościelnym cmentarzu grób błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki.  Nigdy wcześniej nie byłem w tym miejscu, ale odczułem moc ks. Jerzego. Mam wrażenie, że pomógł mi podjąć właściwą decyzję i odzyskać spokój ducha. Na pewno wrócę w to miejsce, aby się pomodlić.