Chrześcijaństwo - czyściec - reinkarnacja?

Wspólną cechą religii semickich jest wiara w Sąd Ostateczny poprzedzony masowym wstawaniem ludzi z grobów:

W judaizmie wiara w zmartwychwstanie zakłada przebudzenie się wszystkich prawowiernych Żydów w dniu sądu ostatecznego. Z tego względu Żydzi grzebią zmarłych w pozycji prenatalnej, skierowanej w stronę Jerozolimy, aby mogli oni wstać jak najszybciej z grobu na dźwięk trąb obwieszczających sąd ostateczny. Według niektórych odłamów judaizmu warunkiem zmartwychwstania jest zachowanie w grobie szczątków ciała zmarłego, z czego w dużym stopniu wynikają starania Żydów o zachowanie w stanie nienaruszonym miejsca pochówku swoich najbliższych.

W islamie wiara w zmartwychwstanie w dniu sądu ostatecznego jest zbliżona do wersji chrześcijańskiej, choć Koran nie opisuje jej tak obrazowo jak Apokalipsa. Zgodnie z Koranem jako pierwszy ma być przebudzony Mahomet, który razem z Mojżeszem ma stać przy tronie Allaha. Pozostali ludzie mają być obudzeniu z grobów i zostać poddani sądowi ostatecznemu, który ma trwać 50 000 lat. Wiara w inne formy zmartwychwstania jest w islamie zabroniona.

Przedchrześcijańskie wierzenia aryjskie zakorzenione w Europie śmiertelność ciała przeciwstawiały kontynuacji istnienia duszy, która po śmierci udawała się np. do Walhalli lub podlega reinkarnacji, jak we współczesnym hinduizmie. Rozpowszechnione było palenie ciał zmarłych, zamiast ich skrupulatnego przechowywania. Dlatego Europejczykom trudno było zaakceptować semicką ideę Sądu Ostatecznego:

KKK 996 Od początku chrześcijańska wiara w zmartwychwstanie spotykała się z niezrozumieniem i oporami. "W żadnym punkcie wiara chrześcijańska nie spotyka więcej sprzeciwu niż w stosunku do zmartwychwstania ciała" Bardzo powszechnie jest przyjmowane przekonanie, że po śmierci życie osoby ludzkiej trwa w sposób duchowy. Ale jak wierzyć, że to ciało, którego śmiertelność jest tak oczywista, mogłoby zmartwychwstać do życia wiecznego?

Religia katolicka śmiało rozwiązała ten problem – nie odrzucając Sądu Ostatecznego wprowadziła koncepcję sądu szczegółowego: bezpośrednio po śmierci dusza trafia do piekła, nieba, lub czyśćca w zależności od oceny uczynków zmarłego. Był to krok teologiczny w stronę wierzeń aryjskich.

KKK 1030 Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem, ale nie są jeszcze całkowicie oczyszczeni, chociaż są już pewni swego wiecznego zbawienia, przechodzą po śmierci oczyszczenie, by uzyskać świętość konieczną do wejścia do radości nieba.

KKK 1031 To końcowe oczyszczenie wybranych, które jest czymś całkowicie innym niż kara potępionych, Kościół nazywa czyśćcem. Naukę wiary dotyczącą czyśćca sformułował Kościół przede wszystkim na Soborze Florenckim i na Soborze Trydenckim. Tradycja Kościoła, opierając się na niektórych tekstach Pisma świętego, mówi o ogniu oczyszczającym: Co do pewnych win lekkich trzeba wierzyć, że jeszcze przed sądem istnieje ogień oczyszczający, według słów Tego, który jest prawdą. Powiedział On, że jeśli ktoś wypowie bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu, nie zostanie mu to odpuszczone ani w tym życiu, ani w przyszłym (Mt 12, 32). Można z tego wnioskować, że niektóre winy mogą być odpuszczone w tym życiu, a niektóre z nich w życiu przyszłym.

Protestanci generalnie odrzucają tę doktrynę, powołując się na Biblię. Nie wiem, jakie jest stanowisko poszczególnych religii protestanckich, ale na portalu biblijnym z USA znalazłem następujący komentarz:

Czy doktryna czyśćca pozostaje w zgodzie z Biblią? Absolutnie nie!

Jezus umarł, aby zapłacić karę za wszystkie nasze grzechy (Rzymian 5:8). Izajasza 53:5 mówi: “Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni.” Jezus cierpiał za nasze grzechy abyśmy mogli zostać uwolnieni od cierpienia. Powiedzenie, że my także musimy cierpieć za nasze grzechy jest stwierdzeniem, że cierpienie Jezusa było niewystarczające. Powiedzenie, że musimy odpokutować nasze grzechy przez oczyszczenie się w czyśćcu jest zaprzeczeniem wystarczalności ofiary przebłagalnej Chrystusa (1 Jana 2:2). Koncepcja, że musimy cierpieć za nasze grzechy po śmierci jest sprzeczna z wszystkim co Biblia mówi o zbawieniu.

Czyściec, jak i wiele innych katolickich dogmatów, jest oparty na niezrozumieniu natury ofiary Chrystusa. Katolicy postrzegają Mszę / Eucharystię jako reprezentację ofiary Chrystusa, ponieważ nie rozumieją, że raz na zawsze ofiara została złożona, że była ona absolutnie doskonała i całkowicie wystarczająca (Hebrajczyków 7:27). Katolicy postrzegają chwalebne uczynki jako przyczyniające się do zbawienia, dlatego, że nie rozumieją, że w ofierze Chrystusa nie ma potrzeby dodatkowego naszego „ wkładu” (Efezjan 2:8-9).

http://www.gotquestions.org/Polski/czysciec.html

Można prowadzić z protestantami dyskusję na temat interpretacji Biblii, wszakże przyznaję, że na ogół można ufać ich rzetelności w tym zakresie. Źródłem wiary katolickiej nie jest jednak wyłącznie Pismo Święte, ale także Tradycja. Wiele rozwiązań protestanckich jest według mnie sensownych i można by je wprowadzić do religii katolickiej, ale w przypadku idei sądu szczegółowego i czyśćca jestem głęboko przekonany o słuszności naszej doktryny.

Katolicy nie interpretują Biblii dosłownie. Od drugiej połowy XX wieku nie odrzucają teorii ewolucji.

Wspólnota wierzących z uznaniem spogląda na poszukiwania kosmologii, astrofizyki, biologii, fizyki, chemii i najróżniejszych nauk humanistycznych, które wspaniale wzbogaciły naszą wiedzę o wieku i wymiarach wszechświata, o powstawaniu form żywych oraz o pojawieniu się człowieka. Skłaniają nas one do podziwu dla wielkości Stwórcy, do postawy wdzięczności za wszystkie Jego dzieła oraz za rozum i mądrość, których udziela On uczonym i badaczom (por. KKK 283). Warto pamiętać, że już w 1950 r., w Encyklice "Humani generis", Papież Pius XII, uwzględniając stan badań naukowych swojej epoki, a zarazem wymogi stawiane przez teologię, uznawał doktrynę "ewolucjonizmu" za poważną hipotezę, godną rozważenia i pogłębionej refleksji.

http://www.katolik.pl/kosciol-wobec-ewolucji,1361,416,cz.html

Bóg nie jest „czarodziejem z magiczną różdżką, ale Stwórcą, który daje istnienie wszystkim bytom". Papież Franciszek powiedział tak podczas spotkania z członkami Papieskiej Akademii Nauk, wyjaśniając jednocześnie, że teorie ewolucji i wielkiego wybuchu nie są sprzeczne z nauczaniem Kościoła. Wręcz przeciwnie, obydwie wymagają istnienia Stwórcy.

http://natemat.pl/122033,teoria-ewolucji-nie-jest-sprzeczna-z-nauczaniem-kosciola-papiez-franciszek-spotkal-sie-z-naukowcami

Badania socjologiczne wykazały dosyć powszechną także wśród katolików wiarę w reinkarnację. Reinkarnacja będąca formą ewolucji duchowej byłaby uzupełnieniem ewolucji biologicznej. Teoria ta pasuje do współczesnego racjonalnego obrazu świata. Swoista kontynuacja istnienia duszy odpowiada funkcjonującej w fizyce zasadzie zachowania energii.

Kościół katolicki stanowczo odrzuca ideę reinkarnacji:

Reasumując, doktryna ta jest absolutnie nie do przyjęcia dla każdego, kto wyznaje wiarę chrześcijańską. Reinkarnacji nie da się bowiem pogodzić z ewangeliczną nauką, która głosi, że zbawienie - dar Boży w Jezusie - dokonuje się w jednym tylko życiu. Przez stulecia Kościół powtarzał słowa Listu do Hebrajczyków: "Postanowione ludziom raz umrzeć a potem sąd"(Hbr 9, 27). Na Soborze Florenckim (1439 r.) ogłoszono uroczyście, że los człowieka rozstrzyga się raz na zawsze po śmierci. Podobnie w sposób pośredni reinkarnacja odrzucona została przez Sobór Watykański II (1962-65) w Konstytucji dogmatycznej o Kościele (nr 48), w miejscu, w którym stwierdza się, że życie ludzkie jest niepowtarzalne (...)

Reinkarnacja jest nie do pogodzenia z wielką godnością, jaką zostaliśmy obdarzeni. Bóg stwarza każdego człowieka jako istotę wyjątkową i niepowtarzalną oraz pragnie, aby spełnił się on w wieczności, mając za podstawę wiarę i zasługi zgromadzone w życiu doczesnym. Teoria reinkarnacji kontrastuje również z nauką o zmartwychwstaniu ciał. Bóg nie stwarza dla zagłady i pragnie zbawienia całego człowieka, ostatecznie także w jego cielesności. Które więc ciało miałoby być przeznaczone do zmartwychwstania, co działoby się z pozostałymi?

Wiara w zmartwychwstanie oraz reinkarnacja są całkowicie rozbieżne, tak jak dalekie są od siebie systemy religijne i kulturowe, z których pochodzą chrześcijaństwo i hinduizm. Wiarę w reinkarnację wyklucza chrześcijańska koncepcja zbawienia.

http://www.kosciol.pl/content/article/20040327170251624.htm

Współcześnie dowody empiryczne na istnienie reinkarnacji nie są jednoznacznie przekonywujące. Opierają się na weryfikacji informacji przekazywanych przez dzieci, które przypominały sobie fakty z domniemanego poprzedniego wcielenia.

Załóżmy, że zjawisko to zostanie poddane systematycznym badaniom naukowym i zostanie w znacznym stopniu potwierdzone, podobnie jak stało się z teorią ewolucji. Czy Kościołowi pozostanie trwanie przy dotychczasowej negacji?

W zacytowanym tekście padły słowa o całkowitej rozbieżności chrześcijaństwa i hinduizmu. O całkowitej rozbieżności możemy mówić w przypadku religii semickich i hinduizmu. Chrystus nauczał w środowisku semickim, ale Żydzi i Arabowie odrzucili jego naukę, zaś trwale przyjęła się ona w aryjskim społeczeństwie Europy. Jak napisałem wyżej – idea sądu szczegółowego i czyśćca była zdecydowanym krokiem w stronę wierzeń aryjskich. Nie jedynym zresztą. Wystarczyłoby zinterpretować reinkarnację jako formę realizacji czyśćca. Niewątpliwie pojawiłyby się kwestie teologiczne – do rozstrzygnięcia przez uprawnione do tego gremia teologów. Przykładowa interpretacja:

Czy podważyłoby to sens zmartwychwstania Jezusa? Skoro każdy i tak podlega reinkarnacji, to na czym polegałaby wyjątkowość tego wydarzenia? Nie byłaby to zwykła reinkarnacja. Jezus, jako człowiek i jednocześnie Bóg, ukazał, że znajduje się ponad cyklem życia i śmierci. Ukazał drogę – sąd ostateczny dla każdego indywidualnie byłby przerwaniem cyklu reinkarnacji i ostatecznym zjednoczeniem się z Bogiem. Sądu Ostatecznego opisanego w Biblii z masowym wstawaniem ciał z grobów nie należałoby traktować dosłownie.

Na dziś są to oczywiście spekulacje. Stanowisko Kościoła jest jednoznaczne.