JKM masakruje

Interesujące podsumowanie umiarkowanego sukcesu wyborczego JKM zawarli Stary Niedźwiedź i Tie Fighter w felietonie Niespodziewana przemiana Ciccioliny w Urbana. Znakomicie dobrany tytuł w zasadzie wyraża treść. Autorzy wykorzystali słowa JKM z jednego z ostatnich wywiadów, poniżej chyba najbardziej bulwersujący przykład:

„Najprawdopodobniejsza hipoteza była taka, że pan generał Jaruzelski, kiedyś chrząknął i powiedział „ten ksiądz to chyba za dużo gada”, generał niżej powiedział „generał Jaruzelski powiedział., że ten ksiądz za dużo gada”, ktoś jeszcze niżej powiedział coś tam, a Piotrowski powiedział „no to chłopaki, bierzemy kamulki i idziemy” "

Kontrowersyjne tezy JKM spotkały się też z pryncypialną odpowiedzią w komentarzach, np:

„Dosyć mam potoku pseudointelektualnych rzygowin w wykonaniu tego chodzącego przykładu zespołu Aspergera, nastawionych wyłącznie na hałas i zwrócenie uwagi. Tak jak Szanowny Juggler napisał, najzabawniejsze jest to że banda smarkaczy (studentów i licealistów), którzy wg mnie prawa wyborczego wcale jeszcze posiadać nie powinni, trollują internet chełpiąc się "wygraną" JKM. Jaką k*rwa wygraną?!”

„Na razie mamy odrażającą próbę fałszowania historii, relatywizmu moralnego i całkowitej pogardy dla ofiar komunistycznego aparatu terroru.”

Odniosę się do podanego wyżej cytatu JKM. Odbieram te słowa jako próbę określenia socjologicznego modelu zła, odpowiedzi na pytanie o źródła i przyczyny zbrodni. Dlaczego ktoś zostaje zbrodniarzem?

Niewątpliwe zdarzają się osoby złe z natury, złe immanentnie. Nie wierzę w teorię „tabula rasa”. Zdarzyło mi się pracować jako nauczyciel i przekonałem się, że niektóre nawet małe dzieci mają w sobie potencjał zła, który się będzie tylko rozwijał i pogłębiał. Ale to były zdecydowane wyjątki. Nie mam na myśli zwykłych łobuzów. Ci przeszkadzają, ale są spontaniczni, szczerzy, a kiedy się ich spotka po latach, potrafią się serdecznie przywitać.

Jednak drugą i bardziej istotną przyczyną zła i udziału w zbrodni może być oddziaływanie systemu. Znane są relacje o niemieckich komendantach obozów koncentracyjnych, którzy w domu byli wzorowymi ojcami rodzin, miłymi i grzecznymi także dla służby. Negatywne oddziaływanie systemu na jednostki zostało udowodnione w empirycznych badaniach naukowych, np. słynny eksperyment więzienny.

EKSPERYMENT

Został przeprowadzony przez grupę psychologów uniwersytetu Stanford pod przewodnictwem Phillipa Zimbardo w 1971 roku. Co chciano zbadać?:

zmianę zachowania zwykłych ludzi, gdy stają się anonimowi i mogą traktować innych jak przedmiot.

wpływ otoczenia na działanie jednostki.

Testowe więzienie zbudowano w piwnicy wydziału psychologii w Stanford.

ZBIERANIE UCZESTNIKÓW

Lokalna gazeta zamieściła ogłoszenie, iż zostaje oferowane 15$ za dzień eksperymentu. Zgłosiło się ponad 70 kandydatów, następnie zbadano ich pod względem przeszłości kryminalnej, problemów zdrowotnych i psychicznych. Ostatecznie wytypowano 24 osoby z USA i Kanady, następnie podzielono ich na grupę strażników i więźniów. (...)

ZACHOWANIE UCZESTNIKÓW

Strażnicy: Można było wyróżnić u nich trzy typy zachowań. Grupa pierwsza była surowa i sprawiedliwa, grupa druga miała głównie na celu dobro więźniów, udzielając im „drobne przysługi”, a grupa trzecia znajdowała satysfakcję w torturowaniu więźniów.

Wszystkich strażników łączyło jedno: wykonywali każdy rozkaz.

Więźniowie: Niektórzy przeciwstawiali się ciągłemu poniżaniu i bili ze strażnikami.

Czterech więźniów zareagowało załamaniem emocjonalnym, a u jednego stres spowodował wysypkę psychosomatyczną. Część stała się „dobrymi więźniami”, którzy wykonywali każdy rozkaz strażników. Grupa więźniów została całkowicie zdominowana przez grupę strażników.

http://destrudo.pl/eksperyment-wiezienny

Wracając do hipotezy JKM – w świetle wyników badań psychologów społecznych można ją uznać za prawdopodobną. Czy wynika z tego relatywizm moralny? Dla mnie absolutnie nie. Wszystkich zbrodniarzy odpowiedzialnych za ten odrażający czyn powinno się ukarać niezależnie od miejsca w hierarchii i mechanizmu zła. Oddziaływanie systemu nie jest okolicznością łagodzącą.

Wracając do JKM – od wielu lat stara się działać jako polityk. Ale głosi hipotezę socjologiczną. Hipoteza nie jest szczególnie nowatorska i w zasadzie zgodna z wynikami badań. Jednak Korwin nie byłby sobą, gdyby nie nadał tej tezie maksymalnie kontrowersyjnej formy wykorzystując przykład zbrodni na Błogosławionym Księdzu Jerzym Popiełuszko. W efekcie mamy kolejną polityczną aferę i pretekst do zaciekłych ataków.

JKM masakruje – i jest w tym niewątpliwie najlepszy. Głosowałem na KNP ( i będę głosować w wyborach parlamentarnych), ale męcząca jest konieczność kolejnego wyjaśniania „co JKM miał na myśli”. Czynię to jeszcze tym razem. Mam nadzieję, że chłopaki z Ruchu Narodowego okrzepną i wejdą w wyłom wyrąbany w monolicie układu partii systemowych.