Dwóch braci bliźniaków - dwie wizje przyszłości świata

Dwóch braci K. – bliźniacy, znam ich z podstawówki. Uczestniczyłem z nimi w akcji „lusterko”. Jakże różnią się teraz. Łączy ich tylko bezgraniczne oddanie idei, pasji, która ma przezwyciężyć kryzys demograficzny,  zmienić i uratować Polskę i świat. Ale poza tym wszystko dzieli.

Jeden z braci nawrócił się na islam. Przybrał imię Dżalal. Ledwo poznałem go w turbanie, białej galabiji, z długą brodą. Nie ukrywał, że muzułmanie przygotowują się do dżihadu i podboju świata. Namawiał mnie, abym się przyłączył. Ich strategię nakreślił Jaser Arafat: bronią masowego rażenia muzułmanów są macice ich kobiet. Według Dżalala tysiące Polek przechodzi na islam. Są rozczarowane bezproduktywnymi sporami konserwatystów z lewakami, rozczarowane słabością i zniewieścieniem polskich mężczyzn. Niezależnie od dyskusji ideologicznych konsumpcjonizm powoduje spadek przyrostu po obu stronach. Zaś polskie muzułmanki gotowe są służyć Bogu i prawdziwym, silnym mężczyznom. Przygotowują się do tej walki, w której orężem będą ich narządy rozrodcze. Dżalal opowiedział mi o przeglądzie muzułmanek, w którym uczestniczył jako asystent imama jednej z dzielnic Warszawy. W wynajętej hali sportowej w karnych szeregach stanęły tysiące młodych kobiet w czarnych burkach. Na znak dany przez imama narzuciły burki na głowy i wypięły się, zaś komisja, w której K. miał zaszczyt uczestniczyć, dokonała przeglądu ich narządów rozrodczych. Dżalal był pod wrażeniem determinacji, poświęcenia i pokory tej armii muzułmańskich wojowniczek. W dyskusji w zasadzie przekonał mnie, że niezależnie od tego czy przyłączę się, czy nie, przyszłość świata należy do islamu.

Trwałem w tym przekonaniu, dopóki nie spotkałem drugiego z braci K. Ten dla odmiany ogolony na łyso, w czarnym ubraniu przypominającym mundur i w glanach. W rozmowie wyraził poglądy o tyle zgodne z bratem, że za główne zagrożenie naszej cywilizacji uznał katastrofę demograficzną. Ale według niego głównym celem jest obrona białej rasy. Dla współczesnych ludzi pogrążonych w hedonizmie i konsumpcji posiadanie dzieci jest kosztowne i niewygodne. Żadna polityka prorodzinna tego nie zmieni. To tylko wyrzucanie pieniędzy z naszych podatków. Dzietność może przywrócić tylko państwo poprzez stworzenie ośrodków tworzenia i wychowania dzieci. Opracowano już technikę umieszczania embrionów w sztucznych macicach w których rozwijają się aż do momentu „porodu”, czyli otwarcia sztucznej macicy. Problemem jest skąd wziąć embrion – oczywiście  istnieje możliwość skorzystania z techniki zapłodnienia in vitro, ale to rozwiązanie uznawane jest za nieetyczne. Trwają prace nad technologią stworzenia embrionu bez pobierania komórek rozrodczych. Dodatkowo embrion tworzony sztucznie powinien posiadać ulepszone cechy genetyczne:

• elementy indywidualne, różnicujące genetycznie, aby nie tworzyć „armii klonów”
• zwiększenie ogólnej urody i sprawności fizycznej – siły, szybkości, wytrzymałości
• kontrolowanie wieku biologicznego, zahamowanie starzenia się
• regeneracja utraconych kończyn i organów
• ulepszenie zmysłów: wzroku, słuchu, węchu
• wbudowanie do mózgu funkcji komputera i telefonu komórkowego –  w efekcie  ulepszenie pamięci, możliwość telepatycznego porozumiewania się i sterowania urządzeniami
• możliwość oddychania pod wodą
• możliwość przekazania tych cech potomstwu w przypadku wyboru tradycyjnego rozmnażania się, także w związkach z partnerami urodzonymi normalnie

O wiele szerszy zakres ulepszeń miałyby posiadać embriony przeznaczone do służby wojskowej, ale pomimo moich pytań nie chciał rozwijać tego wątku. Widocznie to niewygodny lub drażliwy temat. K. nalegał natomiast, abym poparł projekt poprzez dokonywanie wpłat na fundację, która prowadzi badania. Powiedziałem, że się zastanowię. Ale chyba wpłacę, bo przyznam, że się trochę przestraszyłem. A jeśli przyślą do mnie takiego mutanta?

Teraz nie wiem już, która z wizji braci K. zwycięży. Zastanawiam się, gdzie jest w tym wszystkim Bóg. Dlaczego nie może być jak dawniej?