Pochwała Tuska

Pochwała naturalnie nie premiera, ale jego syna Michała, który potrafił szczerze przyznać się, że jest debilem. Wydaje się, że próbuje odciąć się od ojca, od zaangażowania w politykę i znaleźć własną drogę – ale początki są nieuchronnie trudne. Choćby chciał się odciąć, to właśnie nazwisko ojca otwiera mu drogę do kolejnych etatów. Tragiczna kompromitacja ze współpracą z OLT, ale jeszcze bardziej kompromitujący epizod z pracą dla Gazety Wyborczej. W kontekście tej ostatniej aktywności przyznanie się do debilizmu to absolutne minimum. Dobrze, że pierwszy krok w stronę przyzwoitości został uczyniony.

Jak wiadomo, istnieje wiele rodzajów inteligencji. Specyficzny rodzaj inteligencji cechuje większość polityków:

·         umiejętność zjednywania sobie zwolenników, stanowiących następnie „szable” na głosowaniach i wyborach,

·         załatwiania profitów dla siebie i dla zwolenników,

·         zidentyfikowania potencjalnych rywali i przeciwników,

·         knucia misternych wielowątkowych i wieloetapowych intryg,

·         unieszkodliwiania i niszczenia rywali i przeciwników,

·         utrzymywania się przy władzy za wszelką cenę

Niestety jeden rodzaj inteligencji na ogół nie idzie w parze z innymi. Dlatego wielcy polityczni przywódcy po osiągnięciu zwycięstwa nie mają żadnej sensownej wizji zarządzania gospodarką, sądownictwem, armią, policją, służbą zdrowia, oświatą, infrastrukturą i czym by się jeszcze współczesne państwo nie zajmowało. Skutecznie eliminują ze swojego otoczenia wszelkie wybijające się ponad przeciętność indywidualności i otaczają posłusznymi miernotami. Diagnozę tę można odnieść od wszystkich wybitnych współczesnych polskich przywódców – od Jaruzelskiego poprzez Wałęsę i Jarosława Kaczyńskiego do Tuska. Można zastanawiać się nawet nad Piłsudskim. W 1920 r. potrafiliśmy pokonać armię sowiecką. Dowódcy, którzy tego dokonali zostali odsunięci, a w 1939 r. nasze państwo rozpadło się jak domek z kart. Jaruzelski po przewrocie w 1981 r. mógł ocalić kraj i wybrać model chiński, wolał posłusznie zaprzedać kraj eurosocjalistom. Jarosław Kaczyński zamiast realnej polityki preferuje kult smoleński, a jeśli już coś z realnej polityki, to na początek ostrą konfrontację z sąsiednimi mocarstwami Niemcami i Rosją. Tusk wsławił się natomiast realizowaniem programu wyborczego na odwrót – zamiast zmniejszenia podatków podwyższenie, zamiast ograniczenia biurokracji obfity przyrost etatów, zamiast dokończenia autostrad wysyp fotoradarów itd. Aż strach, że ten program jest tak obszerny.

Dlatego klasę polityczną - w kontekście innych rodzajów inteligencji niż polityczna - można śmiało nazwać debilami. Michał Tusk potrafił to szczerze i publicznie przyznać. Jest więc nadzieja, że stanie się porządnym człowiekiem.