Czy da się zatrzymać postęp?

Pierwsza faza operacji antyterrorystycznej w Mali zakończona. Wyzwolone zabytkowe miasto Timbuktu nad rzeką Niger odwiedził prezydent Hollande entuzjastycznie witany przez tłumy mieszkańców wykrzykujących: Vive la France!

Nie ma się co dziwić. Ulubionym zajęciem islamistów było wchodzenie z bronią do domu, krępowanie mężczyzn i na ich oczach gwałcenie żon i córek. Jeśli któreś przypadły im do gustu, zabierali ze sobą do obozu na pustyni. Jednocześnie bardzo dbali o moralność, kobiety musiały chodzić w worach i miały zakaz kontaktów z mężczyznami. Młoda Malijka miała pecha – wybrała się z chłopakiem na przejażdżkę na motorze, gdy wrócili, zsiadła nie dostrzegając patrolu islamistów. Kosztowało to ją 99 batów, chłopak zdążył uciec i nie zatrzymał się, dopóki nie dotarł do nie opanowanej przez nich stolicy – Bamako. Po wyparciu islamistów przez oddziały francuskie i malijskie, kobiety mogły założyć ulubione kolorowe stroje, ozdoby, mogły zacząć spotykać się i rozmawiać z przyjaciółmi. Problemy mają za to studenci szkół koranicznych. Wprawdzie – jak twierdzą – są niewinni i nie mieli nic wspólnego z islamistami, ale ich tradycyjny arabski strój powoduje, że ludzie atakują ich na ulicy i starają się zlinczować. Tak więc misja cywilizacyjna islamistów w Mali wywołała nienawiść do islamu.

Ciekawe gdzie podziali się islamiści? Ich zwycięski marsz na stolicę Mali Bamako zatrzymała krwawa bitwa o miasto Konna. Potem jakby rozpłynęli się na pustyni. Ostatnia twierdza islamistów – miasto Kidal – została zdobyta w wyniku lądowania 4 francuskich samolotów z żołnierzami na miejscowym lotnisku. Równie dobrze mogliby przylecieć Air France i spacerem udać się do miasta.

Europejskim odpowiednikiem islamistów są lewacy i oni także są w fazie ofensywy. Jedni i drudzy atakują naturalną, tradycyjną i zdroworozsądkową obyczajowość. Islamiści niszczą naturalne struktury życia społecznego wprowadzając getto domowe dla kobiet, okrywając worami i traktując jak specyficzny rodzaj zwierzęcia. Dążą do ślepego podporządkowania społeczeństwa religii, której oni są jedynymi interpretatorami. Natomiast europejscy lewacy dążą do zniszczenia naturalnych struktur życia społecznego poprzez wyeliminowanie heteroseksualnej rodziny. Kolejne etapy ich kampanii to: legalizacja związków partnerskich, adopcja dzieci przez pary homoseksualne, małżeństwo homoseksualne, dyskryminacja rodziny heteroseksualnej jako faszystowskiej, klerykalnej, rasistowskiej, seksistowskiej i antysemickiej. Jeśli osiągną w tym zakresie sukces, to nieunikniona będzie dalsza walka o postęp: legalizacja pedofilii, zoofilii, kanibalizmu i nekrofilii. Postępu nie da się bowiem zatrzymać. Idealny świat lewaków to całkowite zaprzeczenie dotychczasowej faszystowsko-klerykalnej cywilizacji. Nowy, wspaniały świat lewaków to kłębowisko ludzi i zwierząt kopulujących, mordujących i pożerających się, unurzanych w spermie i odchodach. Postępu nie da się zatrzymać.

A może się da? W Mali się udało. Lewacy występują na każdym etapie historycznym i w każdym społeczeństwie. Ich historyczną rolą jest dezintegracja i spowodowanie śmierci cywilizacji. Normalnie są niezauważalni. Ujawniają się, kiedy cywilizacja słabnie i zbliża do upadku. Wtedy aktywizują się i koncentrują wobec nośnej ideologii głoszącej wrogość wobec dotychczasowej tradycji i norm społecznych. Tą ideologią może być komunizm, faszyzm, islam, liberalizm obyczajowy. Warunkiem aktywizacji lewaków jest odczuwana słabość i bezradność tradycyjnego społeczeństwa, a z drugiej strony siła przeciwstawiającej się temu społeczeństwu ideologii. Wynika stąd stwierdzona w badaniach socjologicznych labilność ideologiczna lewaków. Na przykład niemieccy komuniści w latach trzydziestych po przejęciu władzy przez Hitlera zasilili szeregi narodowych socjalistów. Po zajęciu wschodnich Niemiec przez ZSRR dawni narodowi socjaliści masowo wstąpili do partii komunistycznej. Dopóki istniało imperium sowieckie zachodnioeuropejscy lewacy zdecydowanie popierali komunizm. Po rozmontowaniu bloku sowieckiego w latach 1989-1991 podzielili się na dwa nurty: islamistyczny i liberalno-obyczajowy. Ci pierwsi czują poparcie mocarstw muzułmańskich, ci drudzy – wsparcie lewackiego pokolenia 1968, które przejęło władzę w większości państw europejskich.

Lewacy są jak bakterie i wirusy atakujące słabą i chorą cywilizację. Ale przykład Mali pokazuje, że po zaaplikowaniu odpowiedniego leku znikają, rozpływają się, jakby ich nigdy nie było. Czas na zastosowanie kuracji dla Europy.